گناهم را نمی دانم تقاصم را سبکتر کن

نام خدایی که برای قلب دوست و برای اثبات دوستی اشک را افرید


برای تو می نویسم که بدانی تا چه حد می خواهمت. هر آنچه زیان از گفتن آن عاجز است را به رسم امانت به دستهایم می سپارم تا تقدیم قلب پر مهرت کند. برای تو می نویسم از رنج روزهای بی تو بودن . تا بدانی رفتنم نه به اختیار که به اجبار بود. اجباری از سوی تقدیر. برای تو می نویسم. تنها برای تو ...

مي دانم روزي اين سطرهاي

نگاشته شده ،اين دل زخم

خورده و اين خاطره ها را به

فراموشخانه ذهنت خواهي

سپرد.

اما اي كاش به خاطره ها،

فرصت خود نمايي هم بدهي.

این وب سرشار از احساس و

حالات روحی من است که

تقدیمش می کنم به آنهایی

که در راه عشق رنج های

زیادی متحمل شدن...

و حال نگاهم کن و تن خسته

و روح دردمندم را به نظاره

بنشین...