می گن آدما تو بدترین شرایط دوستاشو می شناسه

منم تو بدترین شرایط زندگیم همه دوستامو شناختم

خدا جون از همه متنفرم از همه هیچ کی دیگه نمی خوام ......

                                       

سال پیش درست همچین روزی سال نورو بهش تبریک گفتم آخه دوست داشتم اولین نفری

باشم که سال نو رو بهش تبریک می گم همین طورهم شد من سال پیش اولین نفری بودم

که سال نو رو بهش تبریک گفتم

اما

فکر کنم امسال آخرین نفر هم نباشم

اما

همین جا سال نو  رو بهت تبریک می گم امیدوارم سال خوبی داشته باشی

همین

می سپارمت دست خدا

به درود .

 

 

 

نوازشم کن...نترس تنهایی واگیر دار نیست!

حس پر شدن از یک آدم

بازی سرنوشت گاها بعضی از ماها رو یه زمانی، یه جایی و در موقعیتی عاشق آدم خاصی می کنه، احساسی که حتی خودت هم درست نمی دونی چطور شد که بوجود اومد و چرا؟! اما می دونی که اون آدم آرام و آهسته در مدت کوتاهی در ذره ذره وجودت نفوذ می کنه و همه وجودت سرشار از اون آدم می شه... ازش پر می شی... آیا تا به حال احساس پر شدن از یه آدم دیگه رو تجربه کردید؟ اونی که وجودتو از خودش پر می کنه، کسی ِ که حضورش به زندگی ات معنی می ده... آرومت می کنه... در بودن با اون انگار تو شخصیتت رو تغییر می دی... تغییر می کنی... آدم بهتری می شی... در حضور اون خود ِ خودت هستی... روحت، قلبت و ذره ذره وجودت در آرامش و هماهنگی عمیقی بسر می برن... با لایه هایی از شخصیتت آشنا می شی که حتی خودت هم باورش نمی کنی، در لحظه بودن با او، کسی هستی که همیشه دوست داشتی باشی...  

و حالا اگه به هر دلیلی بینتون فاصله بیفته و اگه به هر دلیلی او بره و دیگه برنگرده و مطمئن باشی که دیگه هیچوقت بر نمی گرده... اونوقته که درد و غم سنگینی همه وجودت رو فرا می گیره، احساس خلاء وحشتناکی می کنی... در اون لحظات اگه بهترین چیزهای دنیا رو هم برات بیارن... انگار جای خالی اون برات پر نمی شه...

شاید در سالهای بعد با آدمهایی مواجه بشی که خودت هم می دونی که از خیلی نظرها بهتر از اونی هستند که قبلا دوستش داشتی، بخصوص اگه قرار باشه برای همیشه با هم باشین ولی... یه چیزی کمه، یه چیز خیلی بزرگ... و اون احساسی ِ که انگار دیگه نمی تونی داشته باشی... انگار اون احساس هارو فقط می تونستی با اون آدم داشته باشی... انگار دیگه نمی تونی اون شکلی باشی... مدتها با خودت درگیر می شی... می جنگی... می خوای هر طور شده اون آدم رو فراموش کنی، و می خوای باور کنی که می تونی دوباره دوست داشته باشی... یه جای دیگه... یه آدم دیگه...  

اما بعد از سالها کشمکش می فهمی که نمی تونی... انگار دیگه ممکن نیست... و کم کم می فهمی که باید به حسی که در وجودت هست احترام بگذاری... می فهمی که بعضی از احساس ها، و بعضی از خاطره ها و بعضی از حضورها و بودن ها چنان با تارو پود وجود آدمی درآمیخته اند که جزئی از وجود آدمی شده اند... پس شاید همان بهتر همان باشه که سالها با آن خاطره عزیز زندگی کنی هر چند که دیگران با چشمان ظاهر بین شان فکر کنند که تنها هستی...

منبع : http://www.raskolnicove.blogfa.com

نمیدونم چرا رفتی ... ؟؟؟ نمیدونم  چرا ... ؟؟؟ 

 شاید خطا کردم و تو بدون اینکه  فکر غربت چشام  باشی نمیدونم کجا ؟ تا کی ؟ برای چه ؟

ولی رفتی ... !!!... 

و بعد رفتنت بارون چه معصومانه می بارید ... بعد رفتنت یک قلب دریایی ترک بر داشت ... بعد رفتنت رسم نوازش ،

 تو غمی خاکستری گم شد ...  گنجشکی که هر روز از کنار پنجره با مهربونی دونه بر می داشت تمام بالاش

غرق، تو اندوه غربت شد ...  بعد رفتن تو، آسمون چشام خیس باران بود ...                                                      

  بعد انگار کسی حس کرد من بی تو تموم هستیمو از دست  میدم ... کسی حس کرد من بدون تو هزارا بار تو

هر لحظه میمیرم ... کسی فهمید تو اسم  منو از یاد میبری ...                                                          

    من با اینکه

میدونم تو هرگز یاد منو با عبور خودت نمیبری ... مگه نه !!!!ولي هنوز آشفته چشای زیبای تو ام ... ای کاش می

شد بر گردی ...       

 ای کاش  ............................................                                              

 وقتی صداتو برای اولین بار

شنيدم چه حس وسوسه انگیزی داشت ...اصلا دوست نداشتم گوشیرو قطع کنم ... می خواستم تا خود صبح

این مکالمه رو ادامه بدم ...                                                                          

  نمیدونم اسمش چیه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟..........

آیا عشق همین وسوسه ساده و بی آلایشه  که... حاضری تموم ثروت و مکنت دنیا رو در قبال یک کلام مهر آمیز

معامله کنی یا.......                                                       

  فقط این رو می گم که این حس زیبا  از بس شگفت انگیزه

که تجربه اون اصن از یاد نمیره ... تجربه ای عاشقونه که سالها بعد  برقراری یک رابطه این سرچشمه را از یاد نمیبری ...                                                     

 سر چشمه عشق:                                                                                                 

   اون وقتی که برای اولین بار تو رو بوسیدم ... تورو دیدم ... تو رو شنیدم ... تو رو، تو دلم لمس کردم ... اون وقت

که برای اولین بار...برای کی  بگم ... .... .... که بدون تو نیستم ... بدون اینکه به دیوونگیم بخندم ...                      

 برای کی بگم که تو عاشقونه ترین لحظات ...مغلوب نداشتنت می شم ...                                                                

 بهم بگو .... .... .... .... ....  .....                                                                                       

 به کی بگم درد نداشتنتو ... ... ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

چقدر بد کسی که دوسش داری کنارت  بی خیال و راحت خوابیده باشه

و تو کنارش بیدار نشسته باشی و بدونی که وقتی بیدار شد میره ومعلوم

نیست دوباره کی می تونی خورشید وجودشو کنارت داشته باشی

و اشک های لعنتی ات نزارن سیر تماشاش کنی

سیر چه واژه مسخره ای

کی از دیدن عشقش سیر می شه چقدر بد اشکات

نتد تند بیان پایین و قلبت سنگین بشه

چشمات سیاهی بره هیچی نفهمی

ووقتی به خودت بیای ببینی که صبح شد ببینی رفته توموندی

تو موندی ویک نفس نیمه جون

تو موندی یاد یه عمرخاطره توموندی یاد و نفس

وتنش توموندی بازم اشکای لعنتی

تو موندی بازم اشکای لعنتی

تو موندی و بازم قلب پر التهاب قلب سنگین ....

"گمانم اين بود که اگر به دستانت تکيه کنم پشتم به کوه است
چه تصور ابلهانه اي ، باورم نميشد که روزي با دست تو بشکنم
ميگفتي توي اين دنيا هر چيز محالي ممکن است...باورم نميشد
اما ديگر برايم باور شد
که بهترين ادمها ميتوانند بدترين شوند
و تو که روزي بهترين بودي...ناگهان بدترين شدي...
چه چيز را ميخواهي به رخم بکشي؟
سادگيم را ؟
اما بدان...سادگيم را ساده نگير
باورت کردم...به خيال خامم که تو هم باورم کردي...
با تو دنيايي نقره اي ساختم
با تو نفس کشيدم...
به تو اميد بستم...
چه راحت شکستي و رفتي...
چه بي خيال اتش زدي...اين دل بي درمان را...
چه دير شناختمت ، افسوس ميخورم که چرا اينقدر بدبخت وساده بودم...
تو زلاليم را نديدي ، به بازيم گرفتي حداقل براي بار اخر منو به بدترين شکل بازي دادي..
مرا ، احساسم را به بازي گرفتي...
من بازيچه نيستم...عروسک هم نيستم ، تو به من دروغ گفتي...
دروغي بزرگ که منو دوست داشتي ...
اما...

مي بخشمت "

                                       گناهم را نمی دانم تقاصم را سبکتر کن

 

                                                           مرا این گونه آزردن خدا را خوش نمی آید

 

خدلیا امشب بدترین شب زندگیم بود

اما فقط یک چبز خیلی خوب رو یاد گرفتم

که هیچ چیزو ازت بزور نخوام

خدایا کاش اصلا امشبی نبود

امشب سخت ترین شب زندگیمو

سپری کردم .

کاشکی کسی بیاید و دستانم را بگیرد

یا از دور دستی برایم تکان دهد که آری من نیز هستم

به یاد تو

کاشکی کسی از دور بدود فقط برای من

برای رسیدن به من

کاشکی بیاید و بگوید

می خواهم

تو را می خواهم

حسّت را می فهمم

خودت را می خواهم  و می فهمم

کاشکی کسی بیاید .....

 

آنقدر کنار تو بودن برایم لذت بخش بوده که گذر زمان برایم ملموس نیست...

باید قرنها بگذرد تا چنین همسانی ای بوجود آید.

و من از تو خسته نمی شو م تو لذت مطلقی! شعف و شادی نابی تو!

مستی ای هستی که در لایه ای بالاتر از لایه فیزیکی ام صورت گرفته ای

مستی ای که گویا نمی خواهد برود! انگار هرگز نیامده بوده که روزی بخواهد برود! گویی جزئی از وجودم بودی که ندیده بودم ات! و اکنون بر من هویدا شده ای!

هرگز وزنی از بودنت در لحظه های پروازم روی دوشم نبود. تو خودِ پروازی گلم! آزادی مطلقی تو!

تو شعر منی و شعر، همان صدای توست.

مرا در خود غرق کن معشوقه من

                خدایااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

                                                        شکرت.

چه قدر حقیرند مردمانی که نه جرأت دوست داشتن دارند ، نه اراده ی

 دوست نداشتن نه لیاقت دوست داشته شدن و نه متانت دوست داشته

 نشدن با این حال مدام شعر عاشقانه میخوانند...!!!

 

سالهاست کور شده ایم قرنهاست که کر گشته ایم حتی صدای طپش قلب خویش را از یاد برده ایم سالهاست که قلب را انکار کرده ایم و در سر زندگی می کنیم سالهاست که بودن را با ماندن اشتباه گرفته ایم

این را باید بدانیم

هیچ بارانی نمی بارد؛مگرصفا دهد؛هیچ گلی جوانه نمی زند؛مگرهدیه شود هیچ خاطره ای زنده نمی ماند؛مگرشیرین باشد؛هیچ لبخندی نیست؛مگر شادی بیاورد

 

 

 

یه اتاقی باشه گرمه گرم..

روشنه روشن..

 تو باشی منم باشم..

 کف اتاق سنگ باشه سنگ سفید..

                   

 تو منو بغلم کنی که نترسم.

.که سردم نشه..که نلرزم..

 اینجوری که تو تکیه دادی به دیوار..پاهاتم دراز کردی..

 منم اومدم نشستم جلوت و بهت تکیه دادم..

                   

 با پاهات محکم منو گرفتی ..دو تا دستتم دورم حلقه کردی..

 بهت می گم چشماتو می بندی؟ میگی اره بعد چشماتو می بندی ...

بهت می گم برام قصه می گی ؟ تو گوشم؟ می گی اره بعد شروع می کنی اروم اروم تو گوشم قصه گفتن..

                   

یه عالمه قصه طولانی و بلند که هیچ وقت تموم نمی شن.. می دونی؟ می خوام رگ بزنم..

رگ خودمو..مچ دست چپمو..یه حرکت سریع.. یه ضربه عمیق..بلدی که؟ ولی تو که نمی دونی می خوام رگمو بزنم ..تو چشماتو بستی ..نمیدونی من تیغ رو از جیبم در میارم..نمی بینی که سریع می برم..نمی بینی خون فواره می زنه..رو سنگای سفید..

                   

نمی بینی که دستم می سوزه و لبم رو گاز می گیرم که نگم اااخ که چشماتو باز نکنی و منو نبینی.. تو داری قصه می گی.. من شلوارک پامه..دستمو می ذارم رو زانوم..خون میاد از دستم میریزه رو زانوم و از زانوم میریزه رو سنگا..قشنگه مسیر حرکتش.. حیف که چشمات بسته است و نمی تونی ببینی.. تو بغلم کردی..می بینی که سرد شدم..محکم تر بغلم میکنی که گرم بشم..

                   

می بینی نا منظم نفس می کشم..تو دلت میگی آخی دوباره نفسش گرفت. می بینی هر چی محکم تر بغلم می کنی سرد تر میشم.. می بینی دیگه نفس نمی کشم.. چشماتو باز میکنی می بینی من مردم.. می دونی ؟ من می ترسیدم خودمو بکشم از سرد شدن ..از تنهایی مردن.. از خون دیدن..وقتی بغلم کردی دیگه نترسیدم.. مردن خوب بود ارومه اروم...

                   

 گریه نکن دیگه..من که دیگه نیستم چشماتو بوس کنم بگم خوشگل شدیاااا بعدش تو همون جوری وسط گریه هات بخندی.. گریه نکن دیگه خب؟ دلم می شکنه.. دل روح نازکه.. نشکونش خب؟؟

                   

 

اینم یک سری کادو که از قبل واست آماده کردم

تولدت مبارک

حتی حاضر نشد اجازه بده تولدشو تبریک بگم

 

                                                          تولدت مبارک

تو ميروي و من فقط نگاهت ميکنم

                                     تعجب نکن که چرا گريه نميکنم

                             بي تو يک عمر فرصت براي گريستن دارم

                                                                 اما 

                          براي تماشاي تو همين يک لحظه باقي است

آره خدا جونم خیلی وقته دلم یه فرصت میخواد که تو اون هیچکس نباشه.به جز من و تو...

خدایا خیلی وقته دارم خفه میشم.نمیدونم این چیزی که داره راه گلومو میبنده چیه!!! فقط میدونم کم کم دیگه نمیتونم نفس بکشم.تا حالا تو عمرم اینطوری اشک نریختم و بیتابی نکردم اما حتی یه ذره هم خالی نمیشم! یلدا میگه برو پیش یه روانپزشک.  (آخه تا حالا منو اینطوری ندیده بود.کلی از نحوه اشک ریختن مداومم ترس کرده بود.فکر نمیکرد اینهمه اشک داشته باشم!!!) اما تو میدونی منم میدونم هیچ نیازی به دکتر نیست نه.فقط دلم خیلی پره خیلی پر. میخوام یه مدت از این دنیا مرخصی بگیرم و زندگی رو تعطیل کنم.نظرت چیه؟ (آخه کجا برم؟ چطوری میشه زندگی نکرد؟ ببین ما رو تو چه مخمصه ای انداختی!) نمیدونم فقط میدونم درمونده ام.خیلی زیاد... کمکم کن مهربونم.

 

وقتی خورشید طلوع کرد از پشت پنجره ی کلیه ای قدیمی

شمع سوخته ای را دید که از عمرش لحظاتی بیش نمانده بود

به او پوزخندی زد گفت ؟ دیشب تا صبح خودتو فدای چه کرده ای ؟

شمع پاسخ داد خودم را فدا کردم تا که او در غربت شب غصه نخورد

خورشید گفت همان پروانه ای که با طلوع من تورا رها کرد

شمع گفت یک عاشق برای خوشنودی معشوقش خود همه کار می کند

و هیچ توقعی از او ندارد که شادی او شادی خود می داند

خورشید به تمسخر گفت : آهای عاشق فداکار حالا اگر

قرار باشد که دوباره به وجود آیی دوست داری

که چه چیزی شوی شمع به آسمان نگریست گفت :

دوست دارم دوباره شمع شوم

خورشید با تعجب گفت شمع ..........؟ ؟ شمع گفت

آی شمع

دوست دارم شمغ باشم تا دوباره با عشقش بسوزم

و شب پروانه را سحر کنم خورشید خشمگین شد

و گفت چیزی بشو مثل من تا سالها زندگی کنی

نه اینکه یک شبه نیست ونابود شوی

من دیشب درکنار پروانه به عیشی رسیدم

که تودر این همه سال زندگیت آن نرسیده ای ........

من این یک شب را به همه ی زندگی و عظمت

و بزرگی تو نمی دهم خورشید گفت :

پس تو که این همه دیشب لذت برده ای چرا

گریه می کنی شمع با چشمانی گریان گفت :

من برای خودم گریه نمی کنم اشکم برای

پروانه است که فردا شب در آن همه ظلمت

و تاریکی شب را چه خواهد کرد و............

گریست گریست تا برای همیشه آرامید ..............

 

منی که حتی وسعت وجودی خودم که تو به من عطا کردی را نفهمیدم،

 منی که خود را برای راه درازی که در پیش دارم آماده نساخته ام وحتی یادم می رود مسافر همچنین روزی هستم،

به درگاهت می آیم اما این بار فرق خواهد کرد،

این بار با دلی سرشارتر و ظرفی گسترده تر ودست طلبی بلند تر به پیش گاهت  می آیم

  می آیم تا ازت طلب کنم، اما نه بازیچه ها و عروسک هایی که دائم شکل عوض می کنند

می آیم تا شفا بگیرم ،آنم شفای بیماری غفلت،ناخودشناسی،جهل،حسد،کینه ودروغ...

می آیم تا از فریادهای نفس،شیطان،جلوه های دنیا که دائم مرا به خود می خوانند،به آغوش گرم عطوفت ورحمتت پناه آورم

  می آیم تا دست به دامان شفاعت ائمه تولدی دوباره بیابم واین بار از عادات،از هوس ها،از تعلقات،

از ندانم کاری ها متولد شوم و پای در راهی گذارم که نمایش رضایت تو است.

آدمی دو قلب دارد

قلبی كه از بودن آن با خبر است و قلبی كه از حظورش بی خبر.
قلبی كه از آن با خبر است همان قلبی ست كه در سینه می تپد
همان كه گاهی می شكند
گاهی می گیرد و گاهی می سوزد
گاهی سنگ می شود و سخت و سیاه
و گاهی هم از دست می رود...

با این دل است كه عاشق می شویم
با این دل است كه دعا می كنیم
با همین دل است كه نفرین می كنیم
و گاهی وقت ها هم كینه می ورزیم...

اما قلب دیگری هم هست.قلبی كه از بودنش بی خبریم.
این قلب اما در سینه جا نمی شود
و به جای اینكه بتپد.....می وزد و می بارد و می گردد و می تابد
این قلب نه می شكند نه میسوزد و نه می گیرد
سیاه و سنگ هم نمی شود
از دست هم نمی رود

زلال است و جاری
مثل رود و نسیم
و آنقدر سبك است كه هیچ وقت هیچ جا نمی ماند
بالا می رود و بالا می رود و بین زمین و ملكوت می رقصد

این همان قلب است كه وقتی تو نفرین می كنی او دعا می كند
وقتی تو بد می گویی و بیزاری او عشق می ورزد
وقتی تو می رنجی او می بخشد...

این قلب كار خودش را می كند
نه به احساست كاری دارد نه به تعلقت
نه به آنچه می گویی نه به آنچه می خواهی

و آدمها به خاطر همین دوست داشتنی اند
به خاطر قلب دیگرشان
به خاطر قلبی كه از بودنش بی خبرند

بـراى تو مـى نویسـم ....
بـا چشـم هـاى پر از اشـک کــجایى که ببـینـى چه به روزم اومـده....
هیـچ وقـت نذاشتـم تنهـا بمـونـى اما چــرا ؟؟؟؟
جـواب اون همـه محـبت فقـط یک مـشت خـاک و خاطـره شـده....
به خـدا گفتـه بـودم بدون تو نفـس کشیـدن هم برام سختـه نمى دونم شاید خدا باورش نشد....
اما الان دارم نفس مى کشـم چون خدا دعـاتو مسـتجاب کـرد تو را بیشـتر از من دوست داشـت
تو نمى دونى با دعایـى که کـردى چه به روزم آوردى...
آخه تنهـایى هم شد زندگـى بدون تـو ..
آخ اگه بدونـى چقدر سـخته...
تو رفتـى اما سهـم من تنهـایى شــد ....
هنـوز بعد این همه وقت باورم نـشده ....
امروز هم به یاد تو تنهـاى تنها بودم همه رفـتن اما من مونـدم ...
موندم تا با خاطـراتـت تنهـا باشم یاد روزهـاى قبل بودم که کـنارم بودى ...
امروز خیلى برام سـخت بود ...
اومـدم بازم برات درد دل کـردم مى دونم همیشه دوست داشتى من شاد باشم اما بـدون تو هــرگز نمى تونـم شاد باشم ..
شـادى تو منو شاد مى کـرد وجود تو بود که منـو امیـدوار به زندگى مى کـرد اما الان بـدون تو هر روز ســختر از روز گذشـته مى گــذره....

 

 

 

گفتي که مرا دوست نداري گله اي نيست بين من و عشق توولي فاصله اي نيست گفتم که کمي صبر کن و گوش به من کن گفتي که نه بايد بروم حوصله اي نيست پرواز عجب عادت خوبيست ولي حيف تو رفتي و ديگر اثر از چلچله اي نيست گفتي که کمي فکر خودم باشم و آنوقت جز عشق تودر خاطر من مشغله اي نيست رفتي تو خدا پشت و پناهت به سلامت بگذار بسوزد دل من مساله اي نيست.

^{غريب است دوست داشتن..}

^{وعجيب تر از آن است دوست داشته شدن...}

^{وقتي ميدانيم کسي با جان و دل دوستمان دارد ...}

 ^{ونفسها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ريشه دوانده ؛}

 ^{به بازيش ميگيريم هر چه او عاشقتر}

^{ما سرخوشتر، هر چه او دل نازکتر}

^{ما بي رحم تر} 

 ^{تقصير از ما نيست} 

 ^{تماميِ قصه هايِ عاشقانه}

 ^{اينگونه به :}

 ^{گوشمان خوانده شدهاند}

 

کسی نمی داند که در قلب خسته ام چه می گذرد و چه غوغایی بر پاست

کسی مفهوم اشکهایم را نمی داند چگونه حدیث تنهایی ام را بگویم

که حتی کسی نیست برایم دل بسوزاند آیا کسی است که چشمان بی فروغم را باور کند

آری می گویند: هر چیزی را می توان خواست اما نمی توان داشت اما من تو را

خواستم و داشتم. همه ی لحظه های زندگی ام بوی تو را می داد و گذر ثانیه هایم

 حضور تو را می طلبید و وقتی انتظار پایان میابد و در زلال ترین لحظه های زندگی ام

تو را می دیدم از کرانه تا کرانه جاری عشق تو می شدم عشقی که زیباترین احساس است

ولی چه فایده......... 

 

خيانت تنها اين نيست که شب را با ديگري بگذراني ...… خيانت ميتواند دروغ دوست داشتن باشد ! (شکسپير)

 خيانت تنها اين نيست که دستت را در خفا در دست ديگري بگذاري ...… خيانت ميتواند جاري کردن اشک بر ديدگان معصومي باشد. (شکسپير)

 ترس از عشق، ترس از زندگي است، آنان که از عشق مي گريزند، مردگاني بيش نيستند. ( برتراند راسل )

 کسي که به زور مي کوشد دوست داشتني باشد ، بيش از پيش بيزاري آور مي شود. (جبران خليل جبران)

 آنقدر از دوست داشتن در هراسيم که شايد اگر زماني هم عشق به سراغمان بيايد نتوانيم آنرا بشناسيم. (لئو بوسکاليا)

 هميشه در مورد کساني که دوست مي داريم، خود را دو بار مي فريبيم، نخست به سود آنها سپس به زيانشان (آلبر کامو).

 

 

 

کاش میدانستی در دلم چه غوغایی برپاست کاش واقعا درکم میکردی آری منم همان گمشده ای که تو

باید آنرا پیدا میکردی ولی بی اعتنا از کنارش عبور کردی و مانند خاکی بر زمین او را نا دیده گرفتی ....

ولی من به تو حق میدهم آخه فاصله ی ما خیلی زیاده من تو را بخشیدم اما چشمهایم نه .......به خاطر

بی اعتنایی ات به اشک هایم چشمان چشم به راهم هرگز تو را نبخشیدند ولی همچنان حق با توست

من تو را بخشیدم اما دستانم نه چون سالهاست که در پی گرمای دستت بود ولی تو آنرا هم نادیده

گرفتی من تو را بخشیدم اما ............ اما من همچنان عاشقانه دوستت دارم

وقتي

يه روز ديدي خودت اينجايي و دلت يه جاي ديگه … بدون كه كار از كار گذشته و تو عاشق شدي

طوري ميشه كه قلبت فقط و فقط واسه عشق مي تپه ، چقدر قشنگه عاشق بودن و مثل شمع سوختن

همه چي با يک نگاه شروع ميشه

اين نگاه مثل نگاهاي ديگه نیست ، يه چيزي داره که اوناي ديگه ندارن ...

محو زيبايي نگاهش ميشي ، تا ابد تصوير نگاهش رو توي قلبت حبس مي كني ، نه اصلا مي زاريش توي يه صندوق ، درش رو هم قفل مي كني تا كسي بهش دست نزنه.

حتي وقتي با عشقت روي يه سكو مي شيني و واسه ساعتهاي متمادي باهاش حرفي نمي زني ، وقتي ازش دور ميشي احساس مي كني قشنگترين گفتگوي عمرت رو با كسي داري از دست ميدي.

مي بيني كار دل رو؟

شب مي آي كه بخوابي مگه فكرش مي زاره؟! خلاصه بعد يه جنگ و

جدال طولاني با خودت چشات رو رو هم مي زاري ولي همش از خواب ميپري ...

از چيزي ميترسي ...

صبح كه از خواب بيدار ميشي نه مي توني چيزي بخوري نه مي توني كاري انجام بدي ، فقط و فقط اونه كه توي فكر و ذهنت قدم مي زنه

به خودت مي گي اي بابا از درس و زندگي افتادم ! آخه من چمه ؟

راه مي افتي تو كوچه و خيابون هر جا كه ميري هرچي كه مي بيني فقط اونه ، گويا كه همه چي از بين رفته و فقط اون مونده

طوري بهش عادت مي كني كه اگه فقط يه روز نبينيش دنيا به آخر ميرسه

وقتي با اوني مثل اينكه تو آسمونا سير مي كني وقتي بهت نگاه مي كنه گويا همه دنيا رو بهت ميدن

گرچه عشق نه حرفي مي زنه و نه نگاهي مي كنه !

آخه خاصيت عشق همينه آدم رو عاشق مي كنه و بعد ولش مي كنه به امون خدا

وقتي باهاته همش سرش پائينه

تو دلت مي گي تورو خدا فقط يه بار نيگام كن آخه دلم واسه اون چشاي قشنگت يه ذره شده

ديگه از آن خودت نيستي

بدجوري بهش عادت كردي ! مگه نه ؟ يه روزي بهت ميگه كه مي خواد ببينتت

سراز پا نمي شناسي حتي نميدوني چي كار كني ...

فقط دلت شور ميزنه آخه شب قبل خواب اونو ديدي...

خواب ديدي که همش از دستت فرار ميکنه ...

هيچوقت براش گل رز قرمز نگرفتي ...چون بهت گفته بود همش دروغه تو هم نخواستي فکر کنه تو دروغ ميگي آخه از دروغ متنفره ...

وقتي اون رو مي بيني با لبخند بهش ميگي خيلي خوشحالي که امروز ميبينيش ...

ولي اون ...

سرش رو بلند مي كنه و تو چشات زل ميزنه و بهت ميگه

اومدم بهت بگم ، بهتره فراموشم كني !

دنيا رو سرت خراب ميشه

همه چي رو ازت مي گيرن همه خوشبختيهاي دنيا رو

بهش مي گي من … من … من

از جاش بلند ميشه و خيلي آروم دستت رو ميبوسه ميذاره رو قلبش و بهت ميگه خيلي دوستت دارم وبراي هميشه تركت مي كنه

ديگه قلبت نمي تپه ديگه خون تو رگات جاري نميشه

يه هويي صداي شكستن چيزي مي آد

دلت مي شكنه و تكه هاي شكستش روي زمين ميريزه

دلت ميخواد گريه کني ولي يادت مي افته بهش قول داده بودي که هيچوقت به خاطر اون گريه نميکني چون ميگفت اگه يه قطره اشک از چشماي تو بياد من خودم رو نميبخشم ...

دلت ميخواد بهش بگي چقدر بي رحمي که گريه رو ازم گرفتي ولي اصلا هيچ صدايي از گلوت در نمياد

بهت ميگه فهميدي چي گفتم ؟با سر بهش ميگي آره!...

وقتي ازش ميپرسي چرا؟؟؟ميگه چون دوستت دارم!

انگشتري رو که تو دستته در مياري آخه خيلي اونو دوست داره بهش ميگي مال تو ...

ازت ميگيره ولي دوباره تو انگشتت ميکنه ...ميگه فقط تو دست تو قشنگه...

بعد دستت رو محکم فشار ميده و تو چشمات نگاه ميکنه و...

بعد اون روز ديگه دلت نميخواد چشمات رو باز نمي كني

آخه اگه بازشون كني بايد دنياي بدون اون رو ببيني

تو دنياي بدون اون رو مي خواي چي كار ؟

و براي هميشه يه دل شكسته باقي مي موني

دل شكسته اي كه...

تنها چاره دردش تويي...