راه بهشت
> مردي با اسب و سگش در جادهاي راه ميرفتند. هنگام عبور از كنار درخت عظيمي،
> صاعقهاي فرود آمد و آنها را كشت.
اما مرد نفهميد كه ديگر اين دنيا را ترك كرده
> است و همچنان با دو جانورش پيش رفت. گاهي مدتها طول ميكشد تا مردهها به
> شرايط جديد خودشان پي ببرند.
> پيادهروي درازي بود، تپه بلندي بود، آفتاب تندي بود، عرق ميريختند و به شدت
> تشنه بودند. در يك پيچ جاده دروازه تمام مرمري عظيمي ديدند كه به ميداني با
> سنگفرش طلا باز ميشد و در وسط آن چشمهاي بود كه آب زلالي از آن جاري بود.
> رهگذر رو به مرد دروازهبان كرد: «روز به خير، اينجا كجاست كه اينقدر قشنگ
> است؟»
> دروازهبان: «روز به خير، اينجا بهشت است.»
> - «چه خوب كه به بهشت رسيديم، خيلي تشنهايم.»
> دروازهبان به چشمه اشاره كرد و گفت: «ميتوانيد وارد شويد و هر چه قدر دلتان
> ميخواهد بوشيد.»
> - اسب و سگم هم تشنهاند.
> نگهبان: واقعأ متأسفم. ورود حيوانات به بهشت ممنوع است.
> مرد خيلي نااميد شد، چون خيلي تشنه بود، اما حاضر نبود تنهايي آب بنوشد. از
> نگهبان تشكر كرد و به راهش ادامه داد. پس از اينكه مدت درازي از تپه بالا
> رفتند، به مزرعهاي رسيدند. راه ورود به اين مزرعه، دروازهاي قديمي بود كه به
> يك جاده خاكي با درختاني در دو طرفش باز ميشد. مردي در زير سايه درختها دراز
> كشيده بود و صورتش را با كلاهي پوشانده بود، احتمالأ خوابيده بود.
> مسافر گفت: روز به خير
> مرد با سرش جواب داد.
> - ما خيلي تشنهايم.، من، اسبم و سگم.
> مرد به جايي اشاره كرد و گفت: ميان آن سنگها چشمهاي است. هرقدر كه ميخواهيد
> بنوشيد.
> مرد، اسب و سگ، به كنار چشمه رفتند و تشنگيشان را فرو نشاندند.
> مسافر از مرد تشكر كرد. مرد گفت: هر وقت كه دوست داشتيد، ميتوانيد برگرديد.
> مسافر پرسيد: فقط ميخواهم بدانم نام اينجا چيست؟
> - بهشت
> - بهشت؟ اما نگهبان دروازه مرمري هم گفت آنجا بهشت است!
> - آنجا بهشت نيست، دوزخ است.
> مسافر حيران ماند: بايد جلوي ديگران را بگيريد تا از نام شما استفاده نكنند!
> اين اطلاعات غلط باعث سردرگمي زيادي ميشود!
> - كاملأ برعكس؛ در حقيقت لطف بزرگي به ما ميكنند. چون تمام آنهايي كه حاضرند
> بهترين دوستانشان را ترك كنند، همانجا ميمانند...
>
حالا این داستان را بخوانید:
